Liefde is als schoolkamp
Gisteravond lagen we in bed toen Julius zei: “Het is met jou net alsof we op schoolkamp zijn elke avond, zo gezellig. Je weet wel als je met je vrienden op 1 kamer ligt op schoolkamp en je constant moet lachen.”
Ik ging stuk en riep “LEKKER KETEN! Gelukkig liggen we niet in een stapelbed!” En we hadden de slappe lach. Maar hoe mooi en fijn is dat, dat je écht met je beste vriend zo veel lol hebt dat het lijkt alsof je nog de basisschool zit. Onbezorgd, gezellig en vrij.
Dit gevoel kende ik absoluut niet, nog nooit heb ik het zo op deze manier meegemaakt. En dit klinkt zo slijmerig en soms kots ik ook een beetje van mezelf als ik het hier over heb. Maar ik wou dat ik veel eerder had geweten dat dit gevoel bestond.
Natuurlijk hoor je altijd wel van mensen die verliefd zijn dat het hun beste vriend is en o zo geweldig. Maar ik dacht dat ik dat ook had in eerdere relaties. Het verschil tussen mijn relatie nu en de vorige relaties is dat ik dit áf en toe ervaarde en niet constant.
“En dat is het probleem. We houden te lang vol.”
Nu hoor je ook dat relaties niet altijd rozengeur en maneschijn zijn, waardoor ik dacht dat dat alle negatieve dingen er ook bij hoorde. Het ding is alleen, dat als je 6 keer in de week moet huilen en ruzie hebt en 1 dag in de week alles geweldig is… Je er natuurlijk mee moet kappen. Dat klinkt logisch, maar toch niet gemakkelijk.
En dat is het probleem. We houden te lang vol. Ja, ik gebruik nu de term “we”. Want ik merk dat met mij er zo veel anderen zijn die ook in relaties blijven zitten waar ze (deels) niet gelukkig zijn.
Waarom doen we dit met z’n allen? Is het omdat we niet alleen durven zijn? Nee, voor mij was dat het niet. Is het omdat we te comfortabel zijn en verandering eng vinden? Dat was het voor mij ook niet. Is het omdat we zo gefocust zijn op de toekomst dat we het heden soms vergeten mee te nemen? Misschien… Maar voor mij was het vooral denken dat het wel weer goed komt.
Relaties starten namelijk niet slecht. Want als een relatie al kut is vanaf dag 1, stap je er natuurlijk niet in met diegene. Het gaat geleidelijk en je accepteert steeds meer, totdat het je nieuwe normaal wordt. “Het Nieuwe Normaal” is een term die we geloof ik helemaal niet meer willen horen, dus waarom passen we dit wel toe in onze relaties.
Toen ik weer begon met daten, merkte ik aan mezelf dat ik een soort ‘red flag’ watcher was geworden. Ik bekeek dit keer niets door een roze bril, liet mij niet meeslepen en analyseerde diegene goed. In het begin zei Julius soms, het is alsof je dwars door me heen kan kijken. En dat was ook zo. Al bespeurde ik bij hem gelukkig alleen maar green flags. En tegenwoordig is een beleefde, respectvolle jongen een 'rare breed’. Als ik alle toxic masculinity zie in de datingwereld en op social media, hebben de mannen nog een lange weg te gaan. Er is niet voor niets bewezen dat meer en meer vrouwen er voor kiezen om single te blijven, omdat mannen zich niet willen aanpassen en willen vasthouden aan hun toxic gedrag.
Natuurlijk weet je nooit of je iemand 100% kan vertrouwen en dat is eng, maar dat is het leven, je moet de gok wagen. Als je kijkt naar wat er gebeurt in BN’er-land, gaan 99% van de mannen vreemd. Zelfs wanneer hun vrouw zwanger is, met de stomste redenen. Walgelijk. Een tip voor de mannen, al denk ik niet dat ze de tijd nemen om mijn blog te lezen: Werk aan jezelf en kijk naar jezelf, voordat je het bij een ander zoekt. Of maak de relatie gewoon uit. Zo simpel is het.
Ik waardeer mijn relatie elke dag en echt, ik gun iedereen liefde zoals keten op schoolkamp. ✿
