Als klein meisje droomde ik er van, terwijl ik in de bus zat vanaf mijn woonplaats Almere, wonen in Amsterdam. Elke dag stond ik om 6.00 uur op om naar school te gaan, om dan weer rond 19.00 uur thuis te komen.

Ik droomde ervan zomaar spontaan af te spreken met vriendinnen, in plaats van eerst de OV reisplanner erbij te moeten pakken.

Toen ik wat ouder was, droomde ik er nog steeds van. Om in de vensterbank van je huis, uit te kijken over de grachten, de fietsers te tellen, de verschillende mensen te bekijken. Om van het Leidseplein zó je bed in te rollen, gewoon omdat het kan! In Amsterdam is het namelijk nooit stil op straat en in Almere? Ook hartstikke bruisend natuurlijk, die ene buurman die met zijn hond een blokkie om gaat…

In november schreef ik voor 100% NL Magazine en hier op mijn blog, al dat ik een woning had bezocht: op een geweldige, centrale plek, tweehoog, aan de grachten.
Het trappenhuis zag er uit alsof er sinds de Tweede Wereldoorlog niet was geveegd (wat waarschijnlijk ook echt zo was) en bij binnenkomst leek de keuken ook uit die tijd te stammen, samen met het feit dat er geen centrale verwarming aanwezig was en het huis verwarmd werd met een prehistorische gaskachel.. Wat een paleisje.

Mijn oma was ook mee het huis bezichtigen en vond de keuken nog best wel kunnen. Ja oma, die is waarschijnlijk uit uw tijd! Wel vond ze dat er niet echt ruimte was voor mij om een baby te krijgen, er was geen extra kamertje beschikbaar voor een kinderkamer, dat vond ze nogal tegenvallen. Heb toen wel eventjes heel duidelijk gemaakt, dat dat er voorlopig nog even niet in zit.. :P

Maar, de mogelijkheid om in de vensterbank te zitten en over de grachten te kijken was er. Ieder ander zou mij misschien voor gek verklaren om überhaupt te overwegen om deze vervallen schuilkelder te betrekken. Maar gelukkig heb ik een vader die als Bob de Bouwer letterlijk alles kan maken en deze hele woning kon om toveren tot een waar paradijs.

Of ik dit prachtige krot kreeg was toen nog maar de vraag, maar uiteindelijk was alles rond (ik moet je eerlijk zeggen er stonden nou niet bepaald rijen dik te springen voor dit krakkemikkige krot).

De verbouwing kon beginnen!

Nou en dat die verbouwing heeft plaatsgevonden heeft mijn arme vadertje wel geweten, elke vrije minuut heeft hij gezwoegd en gezweet om er wat van te maken. En niet zomaar wat, nee het is prachtig geworden.
Met zijn ware vakmansoog: “Laten we de voordeur verplaatsen zodat je een grotere keuken kunt nemen.” En “Laten we de badkamer uitbreiden en daar een inloopkast maken.” Is het einde van de verbouwing nu eindelijk in zicht gekomen.

Zes, bijna zeven maanden heeft hij gewerkt om voor mij een ècht paleisje te creëren. Het hele huis isoleren, verwarming plaatsen, stuiten op een rotte steunbalk (!) in de vloer, het was niet niks.

Een TV-meubel, een eettafel met bijpassende salon tafeltjes en een hele badkamer verbouwing, noem het maar op en mijn vader heeft het voor mij gemaakt.

From scratch bedenken hoe ik mijn inrichting wilde, vond ik ook wel moeilijk. Zou het uiteindelijk allemaal wel bij elkaar passen? Talloze Pinterest boards – die ik ook ernstig opdrong bij de mensen op mij heen-, Ikea en andere bouwmarkten bezoeken… Heb jij ooit nagedacht over wat voor handgrepen je op je keuken zou willen, welk servies en wat voor gordijnen?

De zoektocht naar een witte (betaalbare en goede kwaliteit) laminaat vloer en het negeren van andermans meningen die wit “toch ècht nóóit zouden nemen in hun huis.” En een bank, ja een bank uitzoeken. Keuze genoeg, dus zo een bank gevonden zou je denken. Nee dus.

Als eerst zag ik een mooie bank bij Woonsquare, betaalbaar en precies wat ik zocht (dacht ik). Ook kreeg je er nog een gratis tablet bij ter waarde van zoveel honderd euro. Wat een goede deal!

NOT. De hele advertentie bleek een lokkertje.

Je zou de bank in de goedkoopste en lelijkste stof moeten nemen en ook de laptop bleek een prul te zijn, die ze voor meer geld adverteerden dan dat ‘ie waard was, dit zodat je voor de laptop zou kiezen en niet voor de korting. Ook werkte er zo’n vervelend “wat een leuke kinderen” mannetje, die mij en mijn moeder “mevrouwtjes” noemden en wel een speciaal dealtje voor ons zou maken. Kortom: met gierende banden deze winkel uit!

Dit is ‘em, heerlijk comfy en in de kleur cinnamon die daar open ligt in het kleurenpalet.

Uiteindelijk was ik na lang zoeken toch geslaagd. Ongeveer 2x boven mijn budget, maar de bank zat als een wolk. Plek voor 2 om languit te liggen en te Netflixen, Harry Potter òf Disney marathons te houden, heel belangrijk!

Met een speciale lift is deze bank dan ook door het raam van mijn woning getakeld om ‘em binnen te krijgen, hetzelfde zal moeten gebeuren met mijn bed. Kleinere spullen zijn met touw en blok naar boven gehesen, de echte Amsterdamse manier!

Dat het moment nu daar is, vind ik stiekem best wel spannend, maar ben vooral heel blij (en ik denk mijn vader ook) dat het eind in zicht is! ✿