Wat een postpartum party!
* deze blog druipt van het cynisme, neem deze vooral met een bak zout.
Precies 3 maanden na mijn bevalling heb ik geen aambeien meer. Ja, dat lees/hoor je goed. Dit had je misschien niet willen weten en misschien heb je spijt dat je deze blog hebt aangeklikt, maar ja het is toch echt de waarheid. Eén van de geweldige dingen die bij zwangerschap en bevallen komen kijken. Aambeien. Je had nooit gedacht blij te zijn dat je eindelijk normaal kon poepen. Je had nooit gedacht dat poepen nog pijnlijker kon zijn dan die hele rot bevalling zelf. Poepen pijnlijker dan een kind uitpersen, hoe is het mogelijk.
Maar alles is mogelijk als je zwanger bent en ook nadat je bevallen (postpartum) bent, alles is normaal.
Eigenlijk is het niet gewoon wat er allemaal kan gebeuren en gebeurt, maar we normaliseren wat vrouwen moeten doorstaan.
Postpartum bloedstolsels ter grootte van een vuist? Joh, hàrtstikke normaal. Hartkloppingen en een angstig of gejaagd gevoel? Hoort er helemaal bij! "Dokter ik heb bijna geen haar meer op mijn hoofd, zoveel haaruitval heb ik." Niets aan de hand meissie, dat is gewoon die "9 maanden op, 9 maanden af".
Vantevoren had ik zwangerschap zwaar geromantiseerd. Als ik de Sims speelde was mijn poppetje standaard zwanger en vond ik het alleen leuk om moeder te zijn en 10 kinderen op te voeden. Ten eerste vond ik mijn zwangerschap net zo snel gaan als in De Sims (echt niet ok) en ten tweede begon ik ook nog eens echt zo te lopen in het derde trimester.
Want zo'n buik, wat prachtig! Het maken van een kind, zo bijzonder! En ja, dat is het natuurlijk ook. Maar wat is zwanger zijn een aanslag op je lichaam. Ik had en héb overal pijn (mijn gewrichten voelen als die van een 90-jarige). Moet je nagaan als je ook nog bekkeninstabiliteit krijgt in je zwangerschap.
Dan, een beetje misselijkheid, ja dat zou erbij horen, net als in de film. Eén of twee keer overgeven in de ochtend en je zou weten dat je zwanger was.
Niet beseffend dat je misschien wel een HG zwangerschap kan krijgen of elke keer dat je eten moet koken ligt te kotsen in de keuken van de geuren. Of sterker nog, wat ik een paar weken had: je partner vinden stinken (nog sorry babe, je ruikt juist altijd zo heerlijk). Maar vooral ook sorry voor mezelf, want ik moest er wel naast liggen.
"Maar je krijgt er iets heel moois voor terug!" En dat is ook zo. Korsten op je tepels, incontinentie en slaapgebrek.
Nee grapje natuurlijk, een prachtig, mooi, wolkje van een kind. Maar dat betekent niet dat we al die bovenstaande klachten niet ervaren, er mag meer over gesproken worden, want ik heb dit online allemaal niet meegekregen hoor!
Ik vond een zwanger lichaam niets aan, het zwanger zijn natuurlijk wel bijzonder. En misschien kwam het wel door de vele medische problemen in mijn zwangerschap, maar toen ik mij hierover uitsprak deelden vele vrouwen mijn mening.
Ik zeg vaak, mijn bevalling doe ik zo nog een keer over. Maar die zwangerschap hoeft voor mij niet per se.
Laat staan als je ook nog eens een helse bevalling had, dan vind ik het helemaal knap als je voor een tweede, derde of vierde Gremlin - ik bedoel wolkje gaat. Moeders, we doen het allemaal maar en vaak ook zonder te klagen.
Ik vind het een hele prestatie.
Ook de mama's bij wie zwanger worden niet vanzelf ging en je er uiteindelijk geen plezier aan beleeft. Voel je niet schuldig. We houden (bijna) meer van onze (nog ongeboren) kindjes dan van onszelf. Ik ben trots op jullie.
*vond jij je zwangerschap begin tot het einde wel toppie? Gefeliciteerd, deze blog is niet voor jou 🤣 (Grapje, ik ben jaloers, hopelijk is een eventuele volgende zwangerschap van mij wel zo. Maar mag ik dan a.u.b. alle postpartum issues overslaan?)