Een grote verslaving
Tattoos, het blijkt een verslaving te zijn. Zeggen ze.. Dat ik er al zes heb, heeft daar geloof ik niks mee te maken.. Nee, ik vind tattoos gewoon mooi. Al vanaf kleins af aan. Ik denk dat ik elk plakplaatje die je bij de kauwgom kreeg wel op mijn lichaam heb gehad.
Toen ik 4 jaar oud was en mijn zwemdiploma behaalde, vroeg mijn tante wat ik als cadeautje wilde hebben. “Een tattoo die je om je arm kan doen, net als Mel C. van de Spice Girls.” Niemand snapte wat ik bedoelde, mijn tante heeft dan ook stad en land afgezocht om dit speciale cadeau te vinden. Totdat ze het zag, de welbekende “tattoo choker” die zelfs 2 jaar geleden nog helemaal een comeback maakte, maar dan voor om mijn arm. Het bestond toen nog maar net in Nederland en de hele dag had ik mijn arm bloot en liet ik mijn “tattoo” aan iedereen zien (of ze het nou wilden of niet).
Mijn ouders zijn nooit dol op tattoos geweest en al denk je dat de vader meestal het strengst is in het gezin, deze ging toch mooi altijd met mij mee als ik op vakantie een henna tattoo wilde laten zetten.
Een jaar of 8 was ik dan en elke keer koos ik dan een grote tribal tattoo op mijn onderrug. Nu ook wel een aarsgewei genoemd of erger een “tramp stamp”. Heerlijk. En mijn vader kon er altijd om lachen.
De laatste tattoo die ik heb laten zetten: ‘Dear Friend’.
Toen ik 15 was en had uitgevonden dat tattoos vanaf je 16de met toestemming van je ouders waren toegestaan, begon de drama officieel. Elke dag tekende ik een G-sleutel op dezelfde plek op m’n pols en liet het dan trots aan mijn moeder zien. ‘Kijk mam, dit wil ik en op die plek. Het staat voor mijn liefde voor muziek en als herinnering aan mijn dans -en schooltijd.’ Mijn moeder vond het natuurlijk maar niks en ook niet dat ik met pen elke dag op m’n arm aan het tekenen was. Doe toch eens gewoon!
Maar op school ging het niet zo goed en het leek erop dat ik niet over zou gaan. Ik stond met -4 punten achter en moest dat ophalen tot 0. Mijn moeder besloot een deal te maken: ‘Als jij met +2 over gaat dit jaar, dan krijg jij je tattoo.’ Dat gaat Zoey toch nooit lukken dacht ze, terwijl ze dit slimme plannetje had gesmeed.
Maar het lukte -makkelijk- en dus moest mijn moeder met de billen bloot. Samen hebben we een goede tattooshop uitgezocht en daar was ‘ie, mijn eerste tattoo na mijn 16de verjaardag.
En zo is het langzaam uitgegroeid tot zes, allemaal met een betekenis. Zo heb ik onder andere een “love yourself” tattoo die natuurlijk staat voor het altijd van jezelf houden, aangezien dat moeilijk was in mijn modellenperiode en ik nooit goed genoeg was, op de dansschool èn in de modellenwereld. Een “Ebony & Ivory” tattoo in mijn zus haar handschrift, omdat dat onze namen zijn met een grappig achterliggend verhaal en een kroontje in mijn nek voor mijn Miss Nederland periode.
Wear your crown, girl!
De kroon die staat voor mijn Miss Nederland & Miss Universe periode (en de tattoo die ik het meest vergeet!)
Of er een zevende tattoo bij komt? Ik weet het wel zeker (ik hoor mijn moeder zuchten terwijl ze dit leest, sorry mam), ik denk namelijk nu alweer na over een nieuwe. Iets met mijn eerste boek die over een paar maanden uitkomt? Iets over mijn liefde voor schrijven, of iets wat te maken heeft met mijn eerste acteerrol? De naam van mijn eerste kind? Of iets anders moois?
Er zal sowieso nog een tattoo komen, of het nou binnenkort is of over 3 jaar. Jemig, tattoos, wat een verslaving. ✿
Bron: Column 100% NL Magazine