Selfcare of lui?
Een afgetraind lichaam, een sixpack, billen waar je U tegen zegt en dat allemaal door elke dag keihard te zwoegen in de sportschool. Ja, al het bovenstaande? Dat heb ik echt niet hoor.
Want ook al denken veel mensen dat ik elke dag in de sportschool mij in het zweet sta te werken, ik ben lui. Maar ook weer niet, lui op een bepaalde manier noem ik dat.
Ik hou namelijk van keihard werken, het uiterste uit mijzelf halen en bezig zijn, maar als ik eenmaal op de bank lig met Netflix voor mijn neus, dan is het afgelopen. Klaar. Basta.
Die luiheid sluipt er in en voor je het weet, heb je jezelf opgesloten in huis, op je nieuwe, heerlijke bank met spiksplinternieuwe gordijnen die heel goed licht verduisteren (ik heb een nieuw huis weten jullie nog?) en is het enige teken van leven de voordeur die je af en toe open doet om de thuisbezorgd bezorger binnen te laten.
Ja, af en toe heeft iedereen geloof ik wel eens zo’n momentje (lees elke avond van de week 3 maanden lang).
En ik verantwoord dit, door het “selfcare” te noemen, want iedereen zegt altijd dat je een momentje voor jezelf moet nemen, ook eens aan jezelf moet denken, jij doet er namelijk ook toe, voor je het weet heb je een burn-out…..
Heerlijk, om dat advies lekker te misbruiken en mezelf op te sluiten in mijn eigen donkere, met pizzakorsten besmeurde Netflix hol. Selfcare! Ik hou ervan.
Maar eerlijk gezegd gaat mijn luiheid tot een bepaald punt, uiteindelijk wil ik weer op pad (ook heb ik nu echt elke bestaande serie gezien, dus het is tijd om verder te gaan). Een andere wake-up call kreeg ik, toen ik hijgend als een bejaard paard voor een klas 14 jarigen stond om een dansles te geven. Ik had zoveel plezier bij het lesgeven en het inspireren van jonge meiden, dat ik dacht, dit moet ik vaker doen! Ik moet de sportschool weer in! Voor mezelf, mijn conditie en misschien ook wel stiekem om mijn dikke billen die er langzaam als uitgedroogde theezakjes begonnen uit te zien.
En toen bleek dat ik sporten (kickboksen met een gezellige en goede trainer en leuke muziek) toch wel echt had gemist. Ik vind sporten namelijk wel leuk als ik eenmaal bezig ben. Maar de stap zetten na zoveel luiheid, is altijd moeilijk en ik denk dat veel mensen daar last van hebben als ik ze spreek. Die eerste stap, om ook echt te gaan. Daarnaast, weet ik ook dat veel mensen gewoon een hekel hebben aan de fitnessapparaten (weet iemand behalve het personeel überhaupt hoe die dingen werken?), het alleen sporten en de saaie oefeningen.
Mijn eerste lesje na zolang niet gesport te hebben, ging ook zeker niet van een leien dakje, soepeltjes, ongecompliceerd, coulant.. Om het maar zacht uit te drukken.
2,348 Likes, 59 Comments - Z O E Y I V O R Y (@zoeyivory) on Instagram: "Sporty Spice! Yay to me for working out 2 weeks in a row 😜💪🏽 Today it felt reaaally good. Where I..."
Na elke stoot en kick moest ik even op mijn hurken gaan zitten om de zwarte vlekken voor mijn ogen te onderdrukken en mijn adem weer onder controle te krijgen, uit angst dat ik flauw ging vallen.
Máár dat mocht de pret niet drukken, ik was trots op mezelf dat ik was gegaan en met een juiste dosis zelfspot, een goede Spotify Playlist en een leuke, motiverende trainer kwam ik de training toch door met een lach. En als ik dit kan, dan jij al helemaal. ✿